Boogie down in KC
Door: Jorg Rijkschroeff
Blijf op de hoogte en volg Jorg
08 Februari 2010 | Verenigde Staten, Kansas City
Het is erg druk geweest op de Kauffman foundation deze weken. Iedere dag hebben we Lectures in ons Lab of in de Kaufman zaal. Een van de meest interessante trainingen was de “New Venture Bootcamp” van Ted Zoller. Dit programma duurde 3 dagen waarin we onze business verder gingen ontwikkelen, beschrijven en pitchen. In plaats van een uitgebreid businessplan in Word ben ik nu begonnen aan een kort en to-the-point plan in Powerpoint.
Foto hieronder: Laatste training met Ted Zoller
In de Labs werken we aan ons eigen bedrijf of aan nieuwe businessideeën. Als enige ontwerper in de groep kan ik bij een heleboel bedrijfsideeën helpen. Zo help ik bijvoorbeeld Hans en Dariusch met het ontwikkelen van een LockAid 2.0 (zie www.lockaid.nl) en help ik Rasmus met het visualiseren van zijn innoverende “Visuo-tectili interface”.
Deze week heb ik ook kennis gemaakt met de founder van Willoughby, het bedrijf waar ik in maart ga stagelopen. Het is een erg creatief bedrijf wat veel werkt met brainstormen en visualiseren van ideeën. Ik heb het gevoel dat ik daar heel veel van kan leren.
Meeting the local Kansas City b-boys
Ongeveer twee weken geleden, heb ik contact gelegd met Daniel, een b-boy uit Kansas City. Met een hispanic accent vertelde hij, aan de telefoon, dat een vriend van hem de volgende dag moest draaien in een bar. Ik sprak met hem af in deze bar: “The Firefly” , in Westport, een uitgaans area nog geen kwartiertje lopen van ons appartement.
Het was wel spannend om hem te ontmoeten, want ik wist natuurlijk niet precies wat voor een persoon hij was. Samen met vier andere global scolars liep ik naar Westport. Daniel was een Mexicaanse jongen van 21 jaar. Hij bracht ons naar de Firefly waar ik voorgesteld werd aan een paar locale B-boys. Er werden lekkere breaks gedraaid die avond en we begonnen al snel te jammen (dansen in een circel). In totaal waren er vijf dansers: Daniel, Leo, Ray, een popper (waarvan ik nog steeds de naam niet van weet) en ik.
Ray is een half afro-amerikaan van 25. Hij danst in de meest actieve en beste crew uit Kansas City: Boogie Munstars. Deze crew bestaat vooral uit jongere b-boys van ongeveer een jaar of 19 en net als in Nederland, zijn de meeste van aziatische afkomst.
Twee dagen na de avond in de bar belde Ray mij op en richtte direct mijn vrije zaterdag in. “We gaan eerst naar de Mall daar ga ik je voorstellen aan mijn crew, dan gaan we eten in Tacobell, Rond een uur of zeven gaan we trainen in de studio en daarna hebben we een performance en jij doet mee”.
In de mall vlakbij Overlandpark werd ik voorgesteld aan; Dodat, Monki, Larry en Kevin; vier aziatische b-boys. Net als de andere mensen uit de Midwest waren deze jongens ook erg open en vriendelijk.
De studio zag er goed uit: spiegels en dezelfde vloer die ID-dance ook in de zaal heeft liggen. De skills van de crew zijn op een goed niveau. Elke b-boy heeft een goede foundation en blow-ups. Er zijn twee powermovers (om even het niveau aan te geven voor de breakdancende lezers: Ik heb moves gezien als headspin>elbowairtrack, airflare>airchair en lotushalos). In vergelijking met onze trainingen trainen ze hier net iets harder, ook trainen ze met ademhalings technieken. Na de training kreeg ik smsjes van de crew dat ze het een goede sessie vonden en dat ze vaker met me wilden trainen. De volgende dag ging ik met Dodat en Monki trainen in een turnhal waar ook cheerleaders aan het trainen waren. De cheerleaders hebben een strenge training en de worpen salto’s waren erg indrukwekkend.
Foto hieronder: Dodat in de lucht, ik en Kevin.
Een week later werd er een call-out Jam georganisseerd in KC genaamd “Last men standing”. Ray en ik waren nog brak van de avond ervoor in de Firefly en dus niet erg in shape. Op de Jam waren B-boys aanwezig uit Chicago, St. Louis en Iowa, maar ook uit Nebraska en zelfs California. Op de jam werd ik met open armen ontvangen, heel anders dan de vijandige sfeer die er meestal hangt op Nederlandse jams. “I heard that you were in town” zeiden mensen tegen mij op de Jam. Wanneer ik een circle binnen ging werd er door de Boogie Munstars , die tevens de Jam domineerde, geroepen:“This style is oversea’s!”. Doordat ik een nieuw gezicht was in de scene werd ik ook veel uitgedaagd. Er waren secret judges in het publiek en B-boy Monki (Boogie Munstars) was uiteindelijk de winnaar van de Jam.
Nog een klein weekje en dan vertrek ik naar Boston. We bezoeken daar het vermaarde MIT en Harvard.
I’ll keep you guys updated!
Jorg
Foto hieronder: Laatste training met Ted Zoller
In de Labs werken we aan ons eigen bedrijf of aan nieuwe businessideeën. Als enige ontwerper in de groep kan ik bij een heleboel bedrijfsideeën helpen. Zo help ik bijvoorbeeld Hans en Dariusch met het ontwikkelen van een LockAid 2.0 (zie www.lockaid.nl) en help ik Rasmus met het visualiseren van zijn innoverende “Visuo-tectili interface”.
Deze week heb ik ook kennis gemaakt met de founder van Willoughby, het bedrijf waar ik in maart ga stagelopen. Het is een erg creatief bedrijf wat veel werkt met brainstormen en visualiseren van ideeën. Ik heb het gevoel dat ik daar heel veel van kan leren.
Meeting the local Kansas City b-boys
Ongeveer twee weken geleden, heb ik contact gelegd met Daniel, een b-boy uit Kansas City. Met een hispanic accent vertelde hij, aan de telefoon, dat een vriend van hem de volgende dag moest draaien in een bar. Ik sprak met hem af in deze bar: “The Firefly” , in Westport, een uitgaans area nog geen kwartiertje lopen van ons appartement.
Het was wel spannend om hem te ontmoeten, want ik wist natuurlijk niet precies wat voor een persoon hij was. Samen met vier andere global scolars liep ik naar Westport. Daniel was een Mexicaanse jongen van 21 jaar. Hij bracht ons naar de Firefly waar ik voorgesteld werd aan een paar locale B-boys. Er werden lekkere breaks gedraaid die avond en we begonnen al snel te jammen (dansen in een circel). In totaal waren er vijf dansers: Daniel, Leo, Ray, een popper (waarvan ik nog steeds de naam niet van weet) en ik.
Ray is een half afro-amerikaan van 25. Hij danst in de meest actieve en beste crew uit Kansas City: Boogie Munstars. Deze crew bestaat vooral uit jongere b-boys van ongeveer een jaar of 19 en net als in Nederland, zijn de meeste van aziatische afkomst.
Twee dagen na de avond in de bar belde Ray mij op en richtte direct mijn vrije zaterdag in. “We gaan eerst naar de Mall daar ga ik je voorstellen aan mijn crew, dan gaan we eten in Tacobell, Rond een uur of zeven gaan we trainen in de studio en daarna hebben we een performance en jij doet mee”.
In de mall vlakbij Overlandpark werd ik voorgesteld aan; Dodat, Monki, Larry en Kevin; vier aziatische b-boys. Net als de andere mensen uit de Midwest waren deze jongens ook erg open en vriendelijk.
De studio zag er goed uit: spiegels en dezelfde vloer die ID-dance ook in de zaal heeft liggen. De skills van de crew zijn op een goed niveau. Elke b-boy heeft een goede foundation en blow-ups. Er zijn twee powermovers (om even het niveau aan te geven voor de breakdancende lezers: Ik heb moves gezien als headspin>elbowairtrack, airflare>airchair en lotushalos). In vergelijking met onze trainingen trainen ze hier net iets harder, ook trainen ze met ademhalings technieken. Na de training kreeg ik smsjes van de crew dat ze het een goede sessie vonden en dat ze vaker met me wilden trainen. De volgende dag ging ik met Dodat en Monki trainen in een turnhal waar ook cheerleaders aan het trainen waren. De cheerleaders hebben een strenge training en de worpen salto’s waren erg indrukwekkend.
Foto hieronder: Dodat in de lucht, ik en Kevin.
Een week later werd er een call-out Jam georganisseerd in KC genaamd “Last men standing”. Ray en ik waren nog brak van de avond ervoor in de Firefly en dus niet erg in shape. Op de Jam waren B-boys aanwezig uit Chicago, St. Louis en Iowa, maar ook uit Nebraska en zelfs California. Op de jam werd ik met open armen ontvangen, heel anders dan de vijandige sfeer die er meestal hangt op Nederlandse jams. “I heard that you were in town” zeiden mensen tegen mij op de Jam. Wanneer ik een circle binnen ging werd er door de Boogie Munstars , die tevens de Jam domineerde, geroepen:“This style is oversea’s!”. Doordat ik een nieuw gezicht was in de scene werd ik ook veel uitgedaagd. Er waren secret judges in het publiek en B-boy Monki (Boogie Munstars) was uiteindelijk de winnaar van de Jam.
Nog een klein weekje en dan vertrek ik naar Boston. We bezoeken daar het vermaarde MIT en Harvard.
I’ll keep you guys updated!
Jorg
-
08 Februari 2010 - 14:40
Maaike:
Ha broer,
Je hebt weer een mooi verslag geschreven, klinkt heel goed allemaal! Veel plezier en succes in Boston volgende week!
Binnenkort weer skypen? Ik mis je wel hoor!
X Maaike -
08 Februari 2010 - 14:55
Indira:
Hey JOrg, Geweldig om je verslag te lezen!! super dat je naast de geestelijke uitdagingen ook fysiek uitgedaagd wordt..lijkt me super om mee te maken. Inderdaad de amerikanen trainen volgens mij altijd voluit; bewonderingswaardig. Hoewel geen B-girl, snapte ik de moves zelfs..dus prima uitleg. Hier alles goed, je wordt gemist! maar we volgen je trouw!Zal het dansverhaal ook printen en in de school hangen voor de fans! Geniet ze en veel liefs xx van iedereen natuurlijk! -
08 Februari 2010 - 16:34
Joenis:
klinkt dope man..haha vooral hoe ze daar doen break'n
(heb je een filmpje van de batlle:P) -
09 Februari 2010 - 14:50
Marcel:
Goed om te lezen/horen, dat je je moeiteloos aanpast. Ik merk nauwelijks verschil tussen je school/werk en breakdance hier(Nederland) en daar. Je weet je ook goed staande te houden als jongste van de groep. Ik ben benieuwd naar je bevindingen op de MIT en Harvard. -
16 Februari 2010 - 10:09
Marthe:
Jorggg,
Nicee verhaal:D Haha na ff zoeken toch je blog gevonden:D Klinkt goed allemaal joh!! Geniet ervan daar!!! Volgens mij kom je geniaal terug;)! Haha;)!
xxx Marthe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
